Bedevaarten
Een bedevaart of pelgrimage (van het Oud-frans pelrimage) is een (pelgrims)reis naar een bedevaartsoord. Redenen voor het ondernemen van een bedevaart zijn om de hulp van een heilige in te roepen zodat deze voorbede (Lees verder) kon doen bij God, of om boete te doen, een opgelegde straf te ondergaan. In de katholieke traditie betreft een bedevaart een reis naar een plaats waar een heilige wordt vereerd, of waar er volgens ooggetuigenverslagen verschijningen hadden plaatsgevonden, meestal van Maria, een engel of een heilige. Andere plaatsen werden bekend vanwege een of meer gevallen van wonderbaarlijke genezingen, of vanwege stigmata, een 'huilend' beeldje, of andere verschijnselen die mensen bovennatuurlijk voorkwamen.
Pelgrims
Voorbeelden van belangrijke bedevaartsplaatsen in het christendom zijn Rome (het Vaticaan), Fátima, Lourdes, Scherpenheuvel, Rocamadour, Santiago de Compostella, Kevelaer, Collevalenza, Assisi, Banneux, Jeruzalem en Bethlehem. Bedevaartgangers droegen schelpen of kleine medailles en beeldjes op hun kleding. Goedkope loden of tinnen pelgrimsinsignes, een pelgrimshoorn, eigenlijk souvenirs, worden bij opgravingen veel teruggevonden. Pelgrims die Jeruzalem bezochten plaatsten een palmtak op hun portretten en ook op hun grafsteen. In Dreischor in Zeeland is een dergelijke steen bekend met een leeg graf (Christus is immers opgestaan), twee palmtakken en een Jeruzalemskruis, zie foto hieronder.
P. op den Velde
De tiende predikant was ds. Pieter op den Velde ( 1922-1976). Hij diende de gemeente van eind 1965 tot 1976, het jaar waarin hij in Zierikzee overleed. J.C. van Beveren in zijn “ Om ’t eeuwig welbehagen” noemt hem een prediker van formaat, fijn besnaard van gevoel. Hij liep over straat dikwijls in gedachten langs de zijkanten, zijn hoofd wat gebogen.Voor zijn bevestiging als predikant van Zierikzee heeft hij de nieuwe kerk in gebruik genomen op 10 september 1965. Zijn preek was uit Exodus 20:24b :”Aan alle plaats waar ik Mijns Naams gedachtenis stichten zal, zal ik tot u komen, en zal u zegenen.” Ds. op den Velde ging rustig zijn gang door de gemeente. Hij kon goed luisteren en sprak zelf alleen als het moest. Zijn kracht lag op de preekstoel, in zijn prediking. Hij kende de gemeente zo goed. Hij had veel geluisterd en wist zijn schaapjes wel te taxeren. Na 11 jaar ontving hij een beroep naar Apeldoorn- Centrum, dat hij aannam. Direct hierna, terwijl hij nog in Zierikzee woonde, werd hij ernstig ziek en stierf op 12 mei 1976.
Zijn laatste preken en een persoonlijk getuigenis zijn later uitgegeven onder de naam … Niet sterven, maar leven.
Foto rechts: Chr. Geref. kerk aan de Zevengetijstraat
Foto links: Ds. P. op den Velde
Wilt u een gedeelte lezen? (Lees verder)
Terug naar Chr. Ger. Kerken